آیِـنـه در آیِـنـه نـورِ مُـکَـرَم زیـنـب اسـت           جلوه در جلوه تـجـلیاتِ خـاتـم زینب است

خطبه در خطبه امیرالمؤمنین دَم زینب است           زُهره در زُهره ظهورِ اسمِ اعظم زینب است

آنکه با عشقِ حسینی گَشته همدم زینب است

با مُـسَـمَط با قـصـیـده با غـزل با مثـنوی           صائِبی از اصفـهـان و بـیـدلی از دهلـوی

جودی و یَغـما و نَیِّـر شهـریار و مـولوی           می بَرَد اما دلـم را مصـرعی از مُنـزوی

این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است

نامِ او پُر کرده عــالــم را حجـابش بیشتر           خُطبه اش بنیان کَن و فصلُ الخِطابش بیشتر

غیرتش مبهوت ساز است،انقلابش بیشتر           مـحـمـلـش دارد تـمـاشـا و رکـابش بیشتر

گفت با عباس پُشتیبانِ پـرچـم زینب است

شمع اگر این است دل پروانه باشد بهتر است           مِی اگر این است پُر پیمانه باشد بهتر است

سر اگر خاکِ درِ میخانه باشد بـهتر است           عقل در توصیفِ او دیوانه باشد بهتر است

در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است

عشق وقتی می تپد عاشق پرستو می‌شود           دستِ عاشق زود از حالِ دلش رو می‌شود

هر که با خـورشیـد شد آیـیـنـۀ او می‌شود           دخـتـرِ شـاهِ نـجـف هم شـاه بـانـو می‌شود

یک تن اما حامیِ ناموسِ عالم زینب است

از همان اول خدا میخواست او را شُد حسین           اصلاً او با اولین پـلکِ تمـاشـا شُد حسین

فاطمه شُد مرتضی شُد پیش از آنها شُد حسین           گرچه نامش بود زینب بعدش اما شُد حسین

او حسین است و حسینش هم مُسَلَم زینب است

گرچه بر بال و پرِ خود سلسله دارد هنوز           او که باشد سـایـبـانـی قـافـلـه دارد هـنوز

مـی‌رود پشتِ بـرادر فـاصـلـه دارد هنوز          با سرِ هر زلفِ او صدها گـله دارد هنوز

آنکه ریزد در فراغت اشک ماتم زینب است